هنگامی که امام حسین علیه السلام دیدبرادرش به سوی فرات روانه شد گریست وچنین ابیاتی را خواند:

«تعدّی کردید ای بدترین قوم!به خاطر ظلم وستمتان ــ ومخالفت نمودیدبادین پیامبر،محمدصلی الله علیه واله وسلم»

«آیابهترین رسولان سفارش مارابه شما نکرد؟آیامانیستم ازنسل پیامبرراست گفتار وکردار؟»

«آیازهرامادرمن نیست؟ای فرومایگان!ــ آیامادرم فرزند بهترین موجوددرزمین همچون احمدنیست؟»

«شمابااین جنایت هاکه مرتکب شدیدملعون وخوار گشتید ــ پس به زودیملاقات خواهید کردگرمی آتشی را که شعله ورمی شود»

                                                                                                                  بحارالانوار41/45.

«هلال»نقل می کند:«پیراهن»امام را «اسحاق بن حویّة حضرمی »ربودوپوشیدکه به دردبرص گرفتارشدوموهای اوریخت.«شلوار»حضرت را« أبجربن کعب تیمی»ربودکه نقل شده اوزمین گیرشدم،«عمّامه »اورا«اخنس بن مرثدبن علقمه حضرمی»وبنابه نقلی«جابربن یزیداودیّ»برداشت وعمّامه خودقراردادوسبک خردودیوانه گردید،و«زره»اورا«مالک بن بشیرکندی »برداشت واونیزدیوانه شد.

«سیّدبن طاووس»رحمة الله نقل می کند:«نعلین»اورا«اسودبن خالد»و«انگشتر»اورا«بجدل بن سلیم کلبی»برداشت،البته انگشت حضرت راهمراه انگشتر قطع کردواین همان کسی بود که مختاراوراگرفت ودودست ودوپای اورافطع کرد واورابه همین صورت رهانمودتادرخون غلطیدوهلاک شد،«جامه»یا«فرش»حضرت که ازپشم بودرا«قیس بن اشعث» ربود 

 یاحسین               

الهی

چه یادکنم که خود همه یادم !من خرمن نشان خودفراباددادم ،

یاد کردن کسب است وفراموش نکردن زندگانی،

زندگانی ورای دوگیتی است وکسب چنان که دانی!

کریما

مشتاق تو،بی زندگانی چون گذارد؟

آرزومند به توازدست دوستی تویک کنارخون دارد.

بی توای آرام جانم،زندگانی چون کنم؟

چون نباشی در کنارم،شادمانی چون کنم؟

                                                                                              { نظربدیدلطفــــــــــــــــــا }

حضرت رضا علیه السلام به ریان بن شبیب فرمود:اگردوست داری که برای تو باشدمانند ثوابی که برای شهدای کربلای که باحسین علیه السلام بودند پس هرگاه اورایاد کردی بگو ای کاش با انها بودم وبه سعادت بزرگی می رسیدم .

والاترین مردم کسی است که به دنیا دردست هر کس که باشد بی اعتنا بماند.

                      آن از همه خلق گرانمایه تر است                             که آزاد ز اندیشه نفع وضرر است

                      دنیا دنی بدست هر کس که در است                         اورا نه بدان میلونه برآن نظر است  

                               ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مانند کسی کار کن که می داندبخاطربد کاری کیفر وبرای نیکو کاری پاداش خواهد یافت.

                     پیوسته بمانند کسی کن رفتار                                 کو می داند که در دو دنیا ناچار

                    کیفر بیند اگر کند بد کاری                                        پاداش دهندش چو شود نیکو کار

                                ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

برتری وبزرگی به پرهیزگاری است.

               باشد چو گدا هر که طمع دارد وآز                                 زآنروی که دست اوست پیوسته دراز 

               آزوطمع است چون تهی دستی وفقر                             زیراکندت اهل تمنا و نیاز

                 نظرتون باعث دلگرمی ماست

              نظریادتون نره 

 زید شحّام  می گوید :باجمعی از مردم کوفه خدمت امام صادق علیه السلام بودیم که جعفر بن عفّان (ازشعراو مداحان اهل بیت علیه السلام)وارد شد. امم صادق علیه السلام اورا گرامی داشتند ودر کنار خود نشاندوفرموند :«ای جعفر!شنیده ام تودرباره ی امام حسین علیه السلام و مصیبت او شعرهای زیبایی می گویی!».

گفت:آری.

حضرت فرمود:«پس این جا هم بخوان».

جعفربن عفّان اشعاری راخواند که امام صادق علیه السلام واطرافیان همه گریستند.گریستن امام علیه السلام به اندازه ای بود که اشک،صورت ومحاسن حضرت راخیس نمود. آنگاه فرمود:

«ای جعفر!به خدا سوگند الان ملائکه اینجا حضور داشتند واشعارتورادرمورد امام حسین علیه السلام شنیدند وبیش از مابر سیدالشهداء گریه کردند وهم اکنون خداوند توراآمورزید واهل بهشت قرارداد».

سپس فرمود:« آیا مایلی بیش از این برایت بگویم ؟»

عرض کردم :بفرمایید .

حضرت فرمود:«هرکس درباره ی حسین علیه السلام شعری بگوید وگریه کند،یابگریاند،خداوند اورا می آمورد واهل بهشت قرار می دهد».

                                                                                                                        بحارالانوار،282

 قدامة بن مالک از امام صادق علیه السلام نقل می کندکه حضرت فرمود :«کسی که ازروی اعتقاد,نه از روی ریا وفخرو امثال آن,امام حسین علیه السلام را زیارت کند ,گناهانش از او شسته می شود ,همان گونه که لباس در آب شسته می شود وچرک وکثافت برآن باقی نمی ماند, زائر امام حسین علیه السلام قدمی که می گذارد ,ثواب حج وهر قدمی که برمی دارد,برای او ثواب عمره نوشته می شود ».

                                                                           تهذیب ,ج44/6؛وسائل الشیعه ج498/14؛کامل الزیارات273.

مرگ همیشه درتعقیب ماست

بیاد مرحوم کربلایی محمدعلی وفرزندپنج ساله اش کربلایی ابولفضل

  خا دم مسجدجامع قاین

        روحشان شاد  

           الهی

                                           به هرصفت که هستم به خواست تو موقوفم                             

                                                       به هرنام که مراخوانندبه بندگی تومعروفم

                                                                   تاجان دارم رخت ازین کوی برندارم

                                                                          اوکه توان اویی بهشت اورابنده است

                                                                                اوکه تودرزندگانی اویی جاویدزنده است

  الهی

             گرفتاران دردم که تودوای انی

                    درارزوی ان سوزم که توسرانجام انی

                                        بنده ان ثنایم که توسزای انی

                                                  من درتوچه دانم تودانی توانی که خود گفتی

                                                                   وچنان که گفتی انی

     مولاشنیدم لاله هارادوست داری                                                   ایینه های اشنارادوست داری

    بایاد قرانی که بر نی خوانده می شد                                              صوت ومناجات دعارادوست داری

    مولاشنیدم نی حکایت کردازتو                                                       می گفت : دل های رهارادوستداری

    می گفت هرچندازجدایی می گریزی                                               اماتوسرهای جدارادوست داری

    مولاشنیدم در مقام آسمانها                                                         تنها زمین کربلا را دوست داری

    از اهل بیتت از دلت پیداست بسیار                                                آتش گرفتن در خدا را دوست داری

    مولا اگر چه این لیاقت را نداریم                                                      اما بگو : آیا تو ما را دوست داری؟