تو را چه بنامم،که ناب تر از شبنم های صبحگاهی بر گلبرگ تاریخ نشسته ای؟تو
را چه بسرایم که آوازه برکت و کراممت ،موج وار،همه دل ها را به تلاطم در
آورده است؟تورا چه بنامم که بیش از سه بهار در آغوش پدر،طعم خوش زندگی
را نچشیدی و مانند او،غریبانه از غربت این غریبستان خاکی بار سفر بستی؟
آری،آری، می دانم که نام زیبایت رقیه است؛ناز بانوی سه ساله سید
شهیدان،حسین علیه السلام ؛همو که کربلا را ،با همه سترگی اش ،برای همیشه
تاریخ به یادگار گذاشت،و تو را،تا ندای مظلومیت پدر را به گوش جهانیان
برسانی.
وچه زیبا خواسته اش را اجابت کردی ،ای یادآور زهرا؛ای زهرای سه ساله!
نظرات شما عزیزان:
پاسخ:سلام شما هم لینک شدید
برچسبها: