زید شحّام می گوید :باجمعی از مردم کوفه خدمت امام صادق علیه السلام بودیم که جعفر بن عفّان (ازشعراو مداحان اهل بیت علیه السلام)وارد شد. امم صادق علیه السلام اورا گرامی داشتند ودر کنار خود نشاندوفرموند :«ای جعفر!شنیده ام تودرباره ی امام حسین علیه السلام و مصیبت او شعرهای زیبایی می گویی!».
گفت:آری.
حضرت فرمود:«پس این جا هم بخوان».
جعفربن عفّان اشعاری راخواند که امام صادق علیه السلام واطرافیان همه گریستند.گریستن امام علیه السلام به اندازه ای بود که اشک،صورت ومحاسن حضرت راخیس نمود. آنگاه فرمود:
«ای جعفر!به خدا سوگند الان ملائکه اینجا حضور داشتند واشعارتورادرمورد امام حسین علیه السلام شنیدند وبیش از مابر سیدالشهداء گریه کردند وهم اکنون خداوند توراآمورزید واهل بهشت قرارداد».
سپس فرمود:« آیا مایلی بیش از این برایت بگویم ؟»
عرض کردم :بفرمایید .
حضرت فرمود:«هرکس درباره ی حسین علیه السلام شعری بگوید وگریه کند،یابگریاند،خداوند اورا می آمورد واهل بهشت قرار می دهد».
بحارالانوار،282
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: