« الســـلام علیــــک یا اباعبدالله »
دلـــتـــنـــگی…
حـــس عـــجـــیـــبـــی اســـتـــ کـــه گـــآهـــی تــــــو رآ بـــه یـــآدم مـــی آورد…
گـــآهـــی یـــعـــنـــی هـــمـــیـــشـــه…
گـــآهـــی
یـــعـــنـــی الـــآن…
کــــآش…
وقــــتــــی خــــدآ در حــــشــــر بــــگــــوید:چــــه دآشــــتــــی؟
ســــر بــــر کــــنــــد حــــســــیــــن…
بــــگــــویــــد حــــســــآبــــ شــــد
وقتی دلــم هوای خرابات می کند
آهسته با حسـین مناجات می کند
عکس حــــرم ،مقابل چشمم میاید و
زیبایی ِ ضـــریح، مرا مات می کند…
از بس کریم بوده و حلال مشکلات
هر کس غلام اوست مباهات می کند
گفتند: نوکــری که برایش نفس زده
با مــــادرش به حشرملاقات می کند
باز کربــلا دلـربائی میکنــی!
تـــو چــه کــرده ای کــه حتـی پــرواز دل کـربلا نـدیده هـا در آسـمانت مــوج میـــــزند؟
« الســـلام علیــــک یا اباعبدالله »
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: